بسیاری از سازمان ها و شرکت های تولیدکننده، صادرات را همسان فروش و در مقیاس بازار بزرگتر می دانند. آنها در کنار تیم فروش داخلی خود یک تیم فروش خارجی اضافه می کنند و بدین ترتیب به شرکت خود وجهه صادراتی می دهند. در صورتیکه فروش تنها بخشی از صادرات می باشد.
صادرات، مجموعه ای از فرآیندهاست که محصول را به بازارهای فرامرزی می رساند. بازاریابی، ارسال نمونه، دریافت گواهی های بین امللی، حمل و نقل بار به بنادر، امور گمرکی و خیلی از موارد دیگر، فرآیندهای صادرات می باشند. پوشش کلیه این فرآیندها امری زمانبر، هزینه بر و نیازمند نیروی انسانی زیادی است. همینطور وقتی میزان صادرات افزایش یابد، این موارد بیشتر افزایش خواهند یافت.
در کشورهای توسعه یافته، شرکت های تولیدکننده به سمت برون سپاری امور صادراتی رفته اند. و تمرکز خود را به تولید و وظیفه اصلی خود معطوف کرده اند. در ایران هم کم کم شرکت های تولیدکننده به این موضوع واقف شده اند که با هزینه کمتر برای منابع و از طریق برون سپاری یا به عبارت دیگر صادرات مشترک با شرکت های متخصص در زمینه صادرات و بازاریابی بین المللی، می توانند با امنیت بیشتری وارد بازارهای جهانی شوند.