واردات، تلفیقی پیچیده از فرصت و ریسک

واردات همواره در کشور ما از زمینه های محبوب تجاری بوده است و خیلی ها از طریق واردات کالاهای مختلف به بازار ایران توانستند به موقعیت خوبی برسند. و همچنین بوده اند کسانی که در این راه متحمل شکست های سنگینی شده اند. همانطور که در صادرات باید از بازارهای فرامرزی هدف شناخت کاملی داشت، در واردات هم باید از بازار داخلی شناخت همه جانبه ای داشت.
اولین فرآیند واردات، شناسایی یک نیاز داخلی و بالتبع آن شناسایی محصول مناسبی در خارج از کشور است که به بهترین شکل بتواند آن نیاز را رفع کند. این فرآیند نخست می تواند برعکس هم باشد، یعنی محصولی در خارج از کشور شناسایی شود که توانایی رفع نیازی در بازار داخلی را بهترین شکل داشته باشد و یا حتی نیاز جدیدی را در بازار داخلی خلق کند.
وجود فرآیندهای پیچیده و زیادی مانند تحقیقات بازار داخلی، تحقیقات محصولات خارجی، تحلیل رقبای داخلی، شناسایی کانال های توزیع، مراحل ترخیص کالا در گمرک و خیلی فرآیندهای دیگر، واردات را تبدیل به رشته ای تخصصی کرده است. شرکت هایی که نتوانند این فرآیندها رو پوشش دهند قطعا نتیجه مثبتی از واردات خود به دست نخواهند آورد. در حال حاضر شرکت هایی که تفکر استراتژیک دارند، سیستم های وارداتی خود را به شرکت های متخصص در این زمینه برون سپاری می کنند و به نوعی واردات مشارکتی با ریسک و هزینه کمتر انجام می دهند.